Een verslag van Back to Live:
dansen alsof corona niet bestaat
Isabel Wiltenburg maakte afgelopen zaterdag deel uit van iets unieks: samen met een select groepje festivalgangers reisde zij af naar Biddinghuizen voor dancefestival Back to Live, om te feesten alsof het 2019 is. Voor N8BM deed zij verslag.
Tekst door Isabel Wiltenburg.
Gepubliceerd op 24 maart 2021.
Lion Kojo tijdens Back to Live. Foto MOJO
Als een kind dat op schoolreisje gaat lag ik om 6:00 al zenuwachtig klaarwakker in bed. Ik was een van de 1500 gelukkigen die afgelopen weekend het Fieldlab dancefestival Back to live mocht bijwonen, en heel even mocht ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Hoe zal het zijn om weer op een festival te staan — en is dit experiment een voorproefje voor komende festivalzomer en de heropening van het nachtleven?
Officieel begon het programma om 13:00 uur, maar om 12:30 uur stond iedereen al kwispelend op de dansvloer. Rustig inkomen? Niet echt; het publiek was uitbundig door alle opgekropte energie en sociale prikkels. Al snel leek alles weer als vanouds. Eindelijk weer wurmend door een dansende mensenmassa op zoek naar je vriendengroep, terwijl de harde bass mijn lichaam door elkaar shaket. Muntjes halen voor bier (en weer kwijtraken), random gesprekken in de rij voor de wc. Je hoefde geen 1,5 meter afstand te houden en het verzoek een mondkapje te dragen was eenmaal binnen ook snel weer vergeten.
Officieel begon het programma om 13:00 uur, maar om 12:30 uur stond iedereen al kwispelend op de dansvloer. Rustig inkomen? Niet echt; het publiek was uitbundig door alle opgekropte energie en sociale prikkels. Al snel leek alles weer als vanouds. Eindelijk weer wurmend door een dansende mensenmassa op zoek naar je vriendengroep, terwijl de harde bass mijn lichaam door elkaar shaket. Muntjes halen voor bier (en weer kwijtraken), random gesprekken in de rij voor de wc. Je hoefde geen 1,5 meter afstand te houden en het verzoek een mondkapje te dragen was eenmaal binnen ook snel weer vergeten.
Dansende mensen. Foto MOJOKnaldrang
Ondanks de knaldrang van het publiek viel het me op dat vooral gemoedelijkheid overheerste. Eigenlijk een sfeer zoals je hem op elk festival zou willen ervaren; laat dit het nieuwe normaal worden!
De uitverkorene dj’s van de dag hadden hadden er duidelijk zin in. Lion Kojo opende de buitenstage, en binnen tien minuten werden alle picknicktafels weggedragen omdat er op gedanst werd. Fafi Abdel Nour zorgde met zijn set voor warmte op deze winterse dag en Reinier Zonneveld bracht in de tent de dag tot een knallend einde.
In mijn ogen zijn dit soort evenementen, waarbij iedereen getest is, een goede oplossing om aankomende tijd mee te overbruggen en langzaam weer terug te keren naar een levendige wereld. De ontwikkelingen zijn in ieder geval veelbelovend.
Afgelopen weekend is in ieder geval duidelijk gebleken hoe groot de hunkering is naar deze uitlaatklep en nieuwe ontmoetingen op de dansvloer. Gaan we dit ooit nog zo voor lief nemen? De tijd zal het uitwijzen, tot dan teer ik nog wel even op deze onvergetelijke dag.