Gepubliceerd op 20 juni 2020
Spotlight: Drawing 4 Justice
8 augustus organiseerde Heesterveld Creative Community (HCC) samen met Stichting N8BM A’DAM de tweede editie van Drawing 4 Justice, met dit keer aandacht voor het nachtleven dat momenteel in zwaar weer verkeert. Met kwasten, spuitbussen en krijt werd de liefde geuit en een kritische noot gekraakt. Want tough love is ook liefde. Wij portretteerden de organisatoren met hun schilderijen en vroegen naar hun kijk op het thema.
Shammah Ansah Brempong
Programmeur bij HCC en initiatiefnemer van Drawing 4 Justice. Daarnaast is ze in de culturele sector werkzaam als curator en werkt ze als stagemanager tijdens verschillende evenementen. Ook is ze 50% van het djduo Chocolate Swirl.
Shammah Ansah Brempong. Foto Helena Castro
Waar zijn we?
Wij zijn nu op mijn block: Heesterveld Creative Community. Ik woon hier, maar werk ook als programmeur voor HCC. Zeventig procent van de mensen hier komen uit Zuidoost, dertig procent daarbuiten. We proberen een community staande te houden, ondanks corona. 2020 staat in het teken van de revolutie, met Drawing 4 Justice gebruiken wij kunst voor de revolutie.
Hoe is dat idee ontstaan?
‘We zijn hiermee begonnen tijdens een guerilla campagne op het Anton de Komplein na de Black Lives Matter demonstratie in de Bims — ik was een van de organisatoren. Ik wilde op een leuke manier demonstreren en daarbij liefde geven aan de mensen. Midden in de nacht gingen we op de stoep krijten en aan het monument hebben wij statements gehangen. Toen dacht ik: hier ik het niet bij houden.
Tijdens Keti Koti hebben wij op Heesterveld de eerste editie van Drawning 4 Justice georganiseerd in samenwerking met NEVERNEVERLAND, het kunstplatform voor studenten aan de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut. Samen met hen hebben wij veel statements gemaakt in verschillende talen. Van Japans tot Surinaams, van Spaans tot Engels, super nice.’
Dit keer is het thema United (‘U-Night’) the Night, vertel.
‘We missen het nachtleven, er gebeurt veel in het nachtleven. We moeten elkaar power geven, maar ook elkaar erop wijzen als we iets verkeerd of juist goed doen. Daarom Drawing 4 Justice U-Night. We hebben dj’s van HCC verbonden met andere dj’s uit Amsterdam. Een mooie mengelmoes, een teken van diversiteit en inclusie.’
Je zegt 2020 staat in het teken van revolutie. Wat voor revolutie heeft de nacht nodig?
‘We mogen sowieso niet stoppen met het beiden voeten op de grond blijven staan en aangeven: dit is wie we zijn, dit is onze identiteit en dit hoort bij ons — het nachtleven hoort bij ons. Het is een uitlaatklep voor veel mensen, veel verdienen in de nacht ook hun brood.’
Lacht: ‘Als ik nu een nerd moet zijn: als je kijkt naar de piramide van Maslow, er zijn bepaalde lagen met behoeftes die bij mensheid horen, en daar hoort voor sommigen ook het nachtleven tussen. In het nachtleven kun je het innerlijke kind weer naar boven halen, zodat je weer kracht en energie hebt voor de volgende dag als je weer op kantoor moet zijn. Aan de andere kant, wat we doen als revolutie is raven.’
Wat zien we op jouw canvas?
‘Het is een collab geworden, ik heb een start gemaakt en nu maakt iemand anders het verder af. Ik heb veel blauw en wit gebruikt, vervolgens veel rood, oranje, geel. Het geeft balans aan in emoties, maar ook tussen een druk werkleven en nog steeds sociaal kunnen zijn. Het is een heel grove schets geworden, omdat 2020 ook grof is — je kan niet weten wat eraan komt. Vroeger zeiden wij heel vaak carpe diem, voor de fun, want zogenaamd filosofisch. Maar nu is het letterlijk carpe diem, letterlijk pluk de dag. Dus ik noem mijn kunstwerk carpe diem!’
Luciano Latuny
Doet de marketing voor HCC, organiseert evenementen, is artdirector van een aantal horecazaken en is dj.
Luciano Latuny. Foto Helena Castro
Wat zien we op jouw schilderij?
‘Wat we op mijn schilderij zien is vooralsnog een abstract dansend mannetje in de nacht. Ik wil er nog een tekst bij doen: ‘Let us all dance’. Een dubbele boodschap, hetzelfde als die van het evenement. De nacht wordt tijdens deze crisis continu vergeten. Dit evenement is een kleine herinnering dat de nacht belangrijk is voor veel mensen. Tegelijkertijd zijn er ook binnen het nachtleven een aantal dingen shaky: van een verkeerd deurbeleid tot slechte dingen backstage of dat er het er op de dansvloer niet altijd veilig is.’
Wat moet er volgens jou veranderen in het nachtleven?
‘Het is nodig dat we dat soort zaken meer bespreken. Own up to yourself. We kunnen allemaal wel een foutje maken, maar soms is het niet ‘zomaar’ een foutje. Soms sta je bij iets wat niet helemaal sjofel is. Daar moet je je tegen uitspreken. Het begint allemaal bij jezelf. Talk about it, learn about it, do it.
We kunnen er met z’n allen veel mooier uitkomen dan hoe we erin gingen, het is maar net hoe we het aanpakken. Het nachtleven is de eerste die op pauze moest en de laatste die weer op de playknop mag drukken. Je merkt dat er tijdens die pauze, toch nog genoeg te zeggen en te doen is. Je kan er alleen maar samen sterker uit terugkomen als je lessen trekt uit wat er allemaal gaande is.’
Wat kun jij er zelf aan doen?
‘Ik heb door de jaren veel geleerd. Toxic masculinity, losse handjes, dat soort shit. Maar als ik zelf aan iets meer kan werken, is dat actief support bieden en dingen aankaarten als er iets niet klopt.’
Carmen Hogg
Ondersteunt HCC bij de marketing en social media. Daarnaast is ze style anthropologist en dj, zowel solo als onderdeel van het djduo Mellifuous.
Carmen en Felicity bij hun schilderij. Foto Helena Castro
Wat zien we op jouw schilderij?
‘Dat weet ik zelf ook niet. Het meisje, Felicity, met wie ik op de foto sta was ermee begonnen. Toen ben ik haar gaan helpen. Ik ben meer een curator, werken van anderen bij elkaar brengen, dus dit is nieuw voor mij. Ik weet niet wanneer ik voor het laatst een kwast heb aangeraakt. Het waren vooral nu nog lijnen en die moeten leiden naar iets, hij is nog lang niet af. Ik zocht een soort balans. Het is een co-creatie, zonder communicatie. We deden allebei maar gewoon.’
Wat voor effect heeft corona op jouw leven gehad?
‘Toen corona begon zat ik nog Ghana, daar heb ik mijn laatste set gedraaid. We zouden hier in Zuid-Oost in OSCAM een vaste donderdagavond hebben, met eten en drankjes, maar dat ging niet meer door. Ook mijn andere werkzaamheden stonden stil. Ik deed veel social media, marketing voor de culturele sector. Ik had drie afzeggingen de afgelopen maand.
Ik vind het leuk om thuis te draaien en te viben met vrienden, maar zelfs dat is stil komen te liggen. Ik heb mijn djset sinds corona niet meer aangeraakt. Ik had een mentale error: wat is dit, hoe gaan we verder, wat gaan we doen?’
Hoe komt dat?
‘Sinds ik ben gaan draaien ben ik muziek anders gaan beleven. Er zit iets meer prestatiedruk achter, want je wil vibes creëren — dat mensen goed gaan op wat je mixt. Iedereen ging live op Instagram. Alleen als dj duo afstand bewaren is lastig, het werd een drempel. Wat ga je dan doen? Iedereen heeft mixtapes gedropt, had ik ook kunnen doen, maar ergens bevroor ik een beetje.’
Hoe kijk je naar de huidige staat van het nachtleven?
‘Het lijkt alsof de nacht is vergeten. Hoe zit het met de industrie en de mensen die voor vertier zorgen? Er is niet veel flexibiliteit in oplossingen of aanpassingen. Het gaat ook om het brood van veel mensen. Voor velen is het niet zomaar leuk extraatje, het is een serieuze industrie. Het is een uiting, een zijn, een deel van je identiteit. Misschien wel net zo belangrijk als brood. Ik wil dat er meer aandacht voor komt.’
Wat mag er beter in het nachtleven?
‘Het is nachtleven is heel erg onderverdeeld in eilandjes, maar dat is misschien altijd al zo geweest. Daarom vind ik het zo leuk dat tijdens Drawing 4 Justice dj’s uit allerlei scenes aan elkaar zijn verbonden voor een back to back. Ook wordt je als vrouwelijke dj nog vaak anders behandeld dan wanneer een man in de booth staat. Je wordt niet altijd serieus genomen. Mannen denken vaak de techniek aan jou te moeten uitleggen, terwijl ik echt wel begrijp hoe een mixer werkt.’